نوروز ایرانیان، که همراه با آغاز فصل بهار جشن گرفته می­شود، پیام­آور نو شدگی سال و آمدن بهار و باززایی طبیعت و زمان خروج انسان از عالم خمودگی و پیوستن به طبیعت و شروع حیات اجتماعی دوباره است.
در افسانه­ها چنین آمده:
"... پس جمشید علما را گرد کرد و از ایشان پرسید که چیست این پادشاهی بر باقی و پاینده دارد؟
گفتند: داد کردن و در میان خلق نیکویی نمودن، پس او داد بگسترد و علما را بفرمود که روز مظالم من بنشینم، شما نزد من آیید. و نخستین روز که به مظالم نشست؛ به گردونه­ای در آسمان به­ گردش درآمد. چون خورشید درخشید و آن روز اورمزد بود از ماه فروردین و آن روز را نوروز خواندند."
بدین نحو جمشید در سرای نو بر تخت می­نشیند و جشن می­سازد.
همگان بر این میعاد، آنجا حاضر می­شوند و طالع نگه می­دارند. جمشید با رعایا به عدل و نیکویی رفتار می­کند و خیرات می­نماید و یک هفته متواتر به نشاط و خرمی مشغول می­گردد. نخستین روز آن هفته را که هرمزروز از ماه فروردین بود، نوروز می­نامند.